Kolenbranderschildpad Chelonoidis carbonarius
Dieren in onze sanctuary
Cutie
Cutie en Umair werden op 12/02/2016 binnengebracht door het Natuurhulpcentrum Opglabeek. Ze brachten ook deze dieren mee tijdens een grote inbeslagname uit een failliet gegaan Frans dierenpark.
Umair
Umair en Cutie werden op 12/02/2016 binnengebracht door het Natuurhulpcentrum Opglabeek. Ze brachten ook deze dieren mee tijdens een grote inbeslagname uit een failliet gegaan Frans dierenpark.
Kenmerken
- Grootte:
- 35-40 cm (max. 51 cm)
- Voedsel:
- Fruit, bloemen, bladeren, takken, groenten
- Gewicht:
- 5 kg
- Leeftijd:
- 49 jaar/années/years
- Draagtijd:
- 4 - 5 maanden/mois/month
- Status:
- Gegevens ontoereikend
- Familie:
- Kolenbranderschildpad
- Leefgebied:
- Argentinië, Brazilië, Colombia, Frans-Guyana, Guyana, Nicaragua, Panama, Paraguay, Suriname, Trinidad en Venezuela.
Waar leeft hij het liefst ?
Hij komt voor in grote delen van tropisch Zuid-Amerika, Argentinië, Brazilië, Fuyana, Nicaragua, Panama, Suriname, Trinidad en Venezuela. In vochtige steppen en graslanden niet ver van stroompjes want de schildpad heeft wel vocht nodig.
Wat eet hij het liefst ?
De kolenbranderschilpad is hoofdzakelijk vegetarisch en het menu bestaat hoofdzakelijk uit plantendelen en fruit, maar ook aas wordt gegeten.
Tok-tok doet een kip.
Tijdens de paring kan het mannetje kip-achtig "tok-tok" geluiden maken.
MEER INFO
Leefgebied
Kolenbranderschildpadden komen in grote delen van tropisch Zuid-Amerika voor, in de landen Argentinië, Brazilië, Colombia, Frans-Guinea, Guinea, Nicaragua, Panama, Paraguay, Suriname, Trinidad en Venezuela. Ze zijn geïntroduceerd op de Caribische eilanden. De habitat bestaat uit vochtige steppen en graslanden niet ver van stroompjes water, want deze schildpad heeft wel vocht nodig.
Ze leven in regenwouden, droge bossen met stekelplanten, gematigde bossen en savannegebieden. Ze geven de voorkeur aan dichtbeboste, vochtige habitats maar ze vermijden modderige gebieden. Ze komen minder voor in open bossen met palmbomen, mangobomen en soortgelijke vegetatie.
Uiterlijk
De kolenbranderschildpad heeft een langwerpig, donkerbruin tot zwart schild met op iedere rugplaat een gele, vage vijfhoek. De schildrand is geel, op de kop en poten zijn onregelmatige, gele vlekken aanwezig. Bij jonge dieren zijn de gele vlekken op de kop en het schild groter. De schubben op de poten en de staart variëren in kleur van geel tot oranjerood. De schubben op de kop hebben brede randen en heldere kleuren.
Het rugschild kan 51 centimeter lang worden, maar meestal wordt het niet groter dan 35 tot 40 cm. De mannetjes zijn groter dan de vrouwtjes. Mannetjes hebben ook een langere staart dan vrouwtjes. Ze kunnen 5 kg zwaar worden.
Wetenswaardigheden
Schildpadden zijn de enige reptielen zonder tanden. In plaats daarvan hebben ze scherpe, verhoornde randen aan de bek, net als vogels, waarmee ze hapklare brokken van het voedsel af kunnen snijden.
De sekse van de jongen wordt bepaald door de omgevingstemperatuur.
Voedsel in de natuur
Tijdens het natte seizoen eten ze voornamelijk fruit en tijdens de droge periodes bloemen. Verder eten ze het hele jaar door dood en vers gebladerte, aarde, schimmels, stengels, zand, steentjes en aas. Het zand helpt bij de vertering van planten. Mannetjes eten meer fruit dan vrouwtjes.
Gedrag
Kolenbranderschildpadden zijn dagdieren die zich niet over grote afstanden verplaatsen. Tijdens de paring kan het mannetje kip-achtige 'toktok' geluiden maken. Deze geluiden zijn bedoeld om een partner te lokken en om concurrenten weg te jagen.
Predatie
Eieren worden geroofd door teju's (reptielen), neusberen, ratten en mangoesten. Jonge schildpadjes worden gegeten door grote hagedissen, slangen, grote soorten schildpadden, roofvogels, hoenders, krokodillen, katachtigen, opossums, vossen, navelzwijnen en verwilderde honden.
Voortplanting in de natuur
Het paarseizoen loopt meestal van juni tot en met september. Vrouwtjes kunnen meerdere keren per seizoen eieren leggen. Ze maken in de grond een kolfvormig nest van ongeveer 20 cm diep. Het legsel bestaat uit 2 tot 15 bolvormige eieren. De ouders bekommeren zich niet meer om de eieren en de jongen.
Na 117 tot 158 dagen komen ze uit. De sekse van de jongen wordt bepaald door de omgevingstemperatuur. Boven de 31 graden worden vrouwtjes geboren en bij een temperatuur lager dan 27 graden mannetjes. De jongen hebben bij de geboorte een schild van 39 tot 54 mm en wegen 22 tot 30 gram. Ze zijn direct al zelfstandig.
Kolenbranderschildpadden worden geslachtsrijp als het schild 20 tot 25 cm groot is, wat meestal het geval is als ze 5 jaar zijn.
Bedreiging
Kolenbranderschildpadden zijn nog niet geëvalueerd door het IUCN maar bepaalde populaties gaan achteruit door verlies van leefgebied en de jacht. Ze zijn echter in veel natuurreservaten en nationale parken te vinden.