Luipaardgekko Eublepharis macularius
Dieren in onze sanctuary
Gekko
Gekko werd afgestaan door zijn vorige eigenaars uit Duitsland.
Eublé
Eublé werd afgestaan door zijn vorige eigenaars uit Duitsland.
Pharis
Pharis werd afgestaan door zijn vorige eigenaars uit Duitsland.
Macu
Macu werd afgestaan door zijn vorige eigenaars uit Duitsland.
Squa
Squa werd afgestaan door zijn vorige eigenaars uit Duitsland.
Indi
Indi werd afgestaan door zijn vorige eigenaars uit Duitsland.
Ekko
Ekko werd in beslag genomen samen met steppevaraan Jappe. Ze werden in twee aparte terraria gehouden die veel te klein waren voor deze dieren. Ook kregen ze niet de juiste verzorging. Gelukkig konden beide dieren uit deze situatie gehaald worden. Jammer genoeg waren ze al te gedomesticeerd en konden ze niet terug naar de natuur.
Kenmerken
- Grootte:
- 20 - 25 cm
- Voedsel:
- Insecten, hagedissen
- Gewicht:
- 100 gr
- Leeftijd:
- 20 jaar/ans/years
- Status:
- Niet bedreigd
- Familie:
- Luipaardgekko
- Leefgebied:
- India
Waar voelt hij zich op zijn best?
De gekko leeft in delen van Azië en komt met name voor in bergstreken in Afhanistan, India en Pakistan. De gekko is in staat de hete en droge zamers en de koude winters te overleven door zich bij ongeschikte temperaturen schuil te houden in holen en de bodem. De pantergekko is een typische bodembewoner die weinig klimt, in tegenstelling tot de meeste andere gekko's.
Wat eet hij graag?
Hij leeft van kleine dieren zoals insecten maar ook andere dieren zoals schorpionen en andere hagedissen worden gegeten.
Weetje
In de dikke staart slaat de luipaardgekko vet op als voedselreserve.
MEER INFO
Habitat en leefgebied
De drogere gebieden, graslanden en woestijnen van Afghanistan, India en Pakistan. Het vertoeft meestal op de bodem en klimt weinig, wat atypisch is voor een gekko. Het leeft dan ook in de weinige begroeiing tussen de rotsen en in holen onder de grond.
Voeding
Het zijn pure carnivoren, vooral insecten zoals kevers, krekels en sprinkhanen, maar het zal spinnen, duizendpoten en schorpioenen niet uit de weg gaan. Heel soms eten ze ook eens andere hagedissen.
Uiterlijk
Ze worden zo’n 20 tot 25 centimeter lang, waarvan de staart een derde inneemt. Daarmee is het één van de grootste gekkosoorten. Wel weegt het maar 60 tot 100 gram. Het wandelt nogal sloom doordat het redelijk stijve pootjes heeft.
De basiskleur is geel. Daarnaast heeft het een patroon van donkere vlekken dat doet denken aan dat van een luipaard. Daarom wordt het ook wel pantergekko genoemd. Juvenielen zijn echter duidelijk gestreept. De huid is ook wat knobbelig op de rug, terwijl de buik vaak dun en glad is.
Het heeft ook een opvallend dikke, ietwat bolle staart. Dit is door vetopstapeling. Een luipaardgekko met weinig eten, heeft dus niet deze verdikking. De staart kan ook afgeworpen worden bij gevaar. Deze groeit dan weer aan, maar ziet er niet volledig hetzelfde uit. En het is dan ook zijn reserve kwijt. Ze laten hun staart dan ook niet zo snel los als andere gekkos.
Levenswijze
In de plaatsen waar de luipaardgekko leeft, is het vaak te warm overdag. Het komt dus maar boven piepen als het donker is, op zoek naar voedsel. In een heel koude periode, blijven ze voor lange tijd ondergronds waar ze dan teren op de vetreserves in hun staart.
Ze worden tot 30 jaar oud.
Wetenswaardigheden
Niet veel gekko’s hebben beweeglijke oogleden, maar hebben een “bril”, net als een slang. De luipaardgekko heeft geen bril, en de oogleden zijn dus niet versmolten met elkaar. Ze hebben wel ook geen hechtlamellen, waardoor ze niet zo goed verticaal kunnen klimmen zoals de meeste gekkos. Ze hebben wel beter ontwikkelde nagels, die helpen bij het lopen op de grond.
Net als zo goed als alle reptielen, moeten luipaardgekkos vervellen. Die vervelling eten ze dan meestal ook op om de nutriënten terug te winnen en geen sporen achter te laten.
Predatie
Slangen, vossen en roofvogels. Ze houden zich schuil met hun camouflagekleuren, en werpen hun staart af als het moet.
Voortplanting in de natuur
Mannetjes zijn territoriaal en dulden dus geen andere mannetjes in de buurt. Vrouwtjes zijn wel altijd welkom. Ze ruiken elkaar om zeker te zijn dat het om het andere geslacht gaat.
De vrouwtjes leggen meestal maar twee eieren, maar kunnen wel vijf tot tien nesten maken op een jaar. Deze nesten worden na de leg weer begraven. Twee maand later komen de jongen uit. Ook hier is de geslachtsbepaling temperatuursafhankelijk. Bij de hoogste en laagste temperaturen, worden het vrouwtjes, bij de temperaturen tussenin mannetjes.
Bedreiging
Het is een gemakkelijk te houden dier, waardoor het zeer populair is als huisdier. Omdat ze goed te kweken zijn, worden er bijna geen exemplaren gevangen in het wild. Gelukkig genoeg wordt het dus “Niet Bedreigd”.