Verreaux' oehoe Ketupa lacteus

Dieren in onze sanctuary

Statler

Datum opgevangen

16-06-2022

Statler werd samen met Waldorf en een Amerikaanse oehoe in beslag genomen bij particulieren die ze illegaal bezaten. Na een kort verblijf bij VOC Oostende kunnen ze nu weer naar hartelust rondvliegen in hun aangepaste volière in De Zonnegloed.

Waldorf

Datum opgevangen

16-06-2022

Waldorf werd samen met Statler en een Amerikaanse oehoe in beslag genomen bij particulieren die ze illegaal bezaten. Na een kort verblijf bij VOC Oostende kunnen ze nu weer naar hartelust rondvliegen in hun aangepaste volière in De Zonnegloed.

Kenmerken

Grootte:

55 tot 65 cm

Voedsel:

rat, konijn, slangen, hagedis

Gewicht:

2 tot 3 kg

Leeftijd:

25 jaar/années/years

Draagtijd:

33 - 39 dagen/jours/days

Status:

Niet bedreigd

Familie:

Verreaux' oehoe

Leefomgeving:

Voornamelijk savanne

Leefgebied:

Sub-Sahara Afrika

Waar voelt hij zich op zijn best?

De Verreaux' oehoe komt overal voor in Sub-Sahara Afrika, hoewel het minder gespot wordt in het westen van het continent. Deze soort heeft het namelijk minder voor regenwouden, en verkiest eerder savannes, licht beboste gebieden, langs rivieren en drogere gebieden zoals semi-woestijnen. In meer bergachtige gebieden zal je ze ook niet zo snel zien.

Wat eet hij graag?

De Verreaux' oehoe is een echte opportunist en zal alles opeten wat het maar te pakken kan krijgen. Ze jagen op insecten, egels, hazen en konijnen, ratten, muizen, vleermuizen, verschillende soorten vogels (waaronder zelfs andere roofvogels!), slangen, molratten, kleine hoefdieren en zelfs enkele kleinere apensoorten zoals galagos en groene meerkatten. Ook de jongen van grotere zoogdieren zoals wrattenzwijnen en Kaapse bavianen vallen soms ten prooi van deze grote uil.  

MEER INFO

Uiterlijk

De Verreaux' oehoe is de grootste uilensoort die je kan vinden in Afrika. Van kop tot staart worden ze wel 66 cm groot, met een spanwijdte van 1m40. Net als bij alle uilensoorten is het vrouwtje groter dan het mannetje. Zeker bij deze soort, kan dit verschil uitgesproken zijn: het vrouwtje kan een derde groter zijn dan haar partner. De gewichten verschillen dan natuurlijk ook sterk: vrouwtjes kunnen tot 3 kg wegen, de mannetjes ongeveer 2 kg. Dat lijkt niet veel voor hun grootte, maar ze bestaan dan ook vooral uit pluimen. Natuurlijk mag een vogel niet al te zwaar zijn om te kunnen vliegen. 

Typisch voor deze soort zijn de roze oogleden. Geen enkele andere uil heeft dit kenmerk! Hun ogen zelf zijn zwart, wat er op wijst dat ze vooral 's nachts actief zijn.

Wetenswaardigheden

Ze hebben een hele diepe stem, één van de diepste van alle vogels. Dit zorgt ervoor dat het geluid zich ook ver draagt, zeker in de openheid van savannes. Zo kan het wel 5 kilometer ver gehoord worden!

Ze zijn behoorlijk dapper, en schrikken zelfs niet terug van een neushoorn of leeuw.

Voortplanting in de natuur

Afhankelijk van waar in Afrika de uil zich bevindt, begint de Verreaux' oehoe te broedden tussen november en januari. Net als de meeste andere oehoes, zal de Verreaux niet zelf hun nest bouwen, maar deze van andere vogels gaan gebruiken. Vaak zijn dit nesten van andere (roof)vogels.

Het gemiddelde aantal eieren per leg is maar twee. Ze zijn volledig wit van kleur. Na 33 à 39 dagen, komen de kuikens uit. Het tweede ei komt vaak maar later uit, waardoor het eerste kuiken al een stuk groter is; Daardoor leeft het tweede kuiken meestal ook niet heel lang.

Het kuiken begint de vlieglessen na ongeveer twee maand, maar de vogel is vaak maar vanaf vijf maand in staat zelf te gaan jagen. Sommige blijven tot meer dan een jaar bij hun ouders, ondanks dat er eventueel al een klein broertje of zusje aan het opgroeien is in het nest.

Tussen de drie en vier jaar oud worden ze aanzien als volledig volwassen.

Bedreiging

De Verreaux' oehoe is “Niet Bedreigd”. Als toppredator hebben ze dan ook weinig te vrezen buiten de mens. Zoals vele roofvogels krijgen ze vaak pesticides binnen via hun prooi, maar ze worden ook soms bejaagd omdat ze (vaak ongegrond) gezien worden als bedreiging voor vee. En natuurlijk wordt hun habitat ook meer en meer verdrongen. Lokaal kunnen ze zo eventueel uitsterven, maar omdat ze over bijna volledig Afrika voorkomen, is er voorlopig nog geen probleem.