Australische flappentak Extatosoma tiaratum

Dieren in onze sanctuary

groep Australische flappentakken

Datum opgevangen

22-03-2024

De Australische flappentakken komen van een Nederlands Dierenpark en vonden hun nieuwe thuis in De Zonnegloed.

Kenmerken

Grootte:

10 - 15 cm

Voedsel:

Eucalyptus, Hazelaar, Braam, Framboos, Meidoorn, Roos, Beuk, Berk, Els, Eik, Acacia, Lijsterbes, sla en appel

Gewicht:

tot 30 gram

Leeftijd:

1 jaar

Status:

Niet bedreigd

Familie:

Leefomgeving:

het tropisch- en het gematigd regenwoud

Leefgebied:

Queensland, New South Wales in Australië en Nieuw-Guinea

Waar voelt hij zich op zijn best?

De Australische flappentak komt van nature voor in Queensland en New South Wales in Australië en verder reikend tot in Nieuw-Guinea, in het tropisch- en het gematigd regenwoud.

Wat eet hij graag ?

De soort eet vooral Eucalyptus. Hazelaar wordt ook graag gegeten, en verder Braam, Framboos, Meidoorn, Roos, Beuk, Berk, Els, Eik, Acacia en Lijsterbes.

Wetenswaardigheden

Deze soort lijkt eigenlijk meer op een soort cactus dan op een tak of blad. Ze hebben opvallende stekeltjes en uitstulpingen op hun lijf. Ze zijn vaak bruin gekleurd. Wat opvalt is het grote verschil tussen mannetjes en vrouwtjes. De vrouwtjes zijn dik, stekelig en kunnen wel 15 cm lang worden, met korte voelsprieten. Ze hebben kleine vleugeltjes maar kunnen niet vliegen. De mannetjes zijn juist smal met lange voelsprieten, weinig stekels en een lengte van ongeveer 10 cm. De mannetjes hebben, als ze volgroeid zijn, lange vleugels en kunnen ook echt vliegen.

Het vrouwtje van de Australische flappentak heeft een groepje stekeltjes op haar kop waaraan zij haar naam Tiaratum heeft te danken. Het woord Tiara betekent namelijk: Kroon in drie delen. Doordat de mannetjes en vrouwtjes van de Australische flappentakken er zo verschillend uitzien heeft men lang gedacht dat het om twee verschillende soorten ging.

Ze lijken een beetje op een verdord blad. Tussen verdorde bladeren vallen ze vrijwel niet op. Als ze worden verstoort, gaan ze heen en weer wiegen. Zo lijken ze op een blaadje dat wiebelt in de wind. Jonge Australische flappentakken lijken op mieren.

Bij gevaar rollen de vrouwtjes hun staart omhoog. Ook steken zowel de vrouwtjes als mannetjes hun voorpootjes in de lucht. Zo lijken ze op een dreigende schorpioen. Verder hebben de vrouwtjes een vrij stekelig lichaam met een paar, iets grotere stekels op de achterpoten. Hiermee kunnen ze belagers afschrikken door de achterpootjes in de lucht te gooien en ermee te knijpen. De vrouwtjes schijnen ook nog een vanille achtige geur te kunnen verspreiden als afschrikmiddel.