Baardagaam Pogona barbata
Dieren in onze sanctuary
Louise
.jpg)
Louise is een van de zovele reptielen die door particulieren worden gehouden, maar die de zorg voor de diertjes niet aankunnen. De dieren worden door de particulieren zelf binnengebracht bij een opvangcentrum of worden opgevangen nadat ze gedumpt werden en door andere mensen gevonden.
Leonardo
Leonardo komt zoals zoveel baardagames met een achtergrond van verwaarlozing. Mensen onderschatten vaak de zorgen voor reptielen. Daarbij komt dat de gevolgen van een suboptimale huisvesting en voeding zich pas op latere leeftijd gaan tonen.
Luna
Luna komt zoals zoveel baardagames met een achtergrond van verwaarlozing. Mensen onderschatten vaak de zorgen voor reptielen. Daarbij komt dat de gevolgen van een suboptimale huisvesting en voeding zich pas op latere leeftijd gaan tonen.
Laura
Laura komt zoals zoveel baardagames met een achtergrond van verwaarlozing. Mensen onderschatten vaak de zorgen voor reptielen. Daarbij komt dat de gevolgen van een suboptimale huisvesting en voeding zich pas op latere leeftijd gaan tonen.
Lenne
Lenne komt zoals zoveel baardagames met een achtergrond van verwaarlozing. Mensen onderschatten vaak de zorgen voor reptielen. Daarbij komt dat de gevolgen van een suboptimale huisvesting en voeding zich pas op latere leeftijd gaan tonen.
Lieke
Lieke komt zoals zoveel baardagames met een achtergrond van verwaarlozing. Mensen onderschatten vaak de zorgen voor reptielen. Daarbij komt dat de gevolgen van een suboptimale huisvesting en voeding zich pas op latere leeftijd gaan tonen.
Lisa
Lisa komt zoals zoveel baardagames met een achtergrond van verwaarlozing. Mensen onderschatten vaak de zorgen voor reptielen. Daarbij komt dat de gevolgen van een suboptimale huisvesting en voeding zich pas op latere leeftijd gaan tonen.
Lola
Lola komt zoals zoveel baardagames met een achtergrond van verwaarlozing. Mensen onderschatten vaak de zorgen voor reptielen. Daarbij komt dat de gevolgen van een suboptimale huisvesting en voeding zich pas op latere leeftijd gaan tonen.
Lien
Lien komt zoals zoveel baardagames met een achtergrond van verwaarlozing. Mensen onderschatten vaak de zorgen voor reptielen. Daarbij komt dat de gevolgen van een suboptimale huisvesting en voeding zich pas op latere leeftijd gaan tonen.
Lilly
Lilly komt zoals zoveel baardagames met een achtergrond van verwaarlozing. Mensen onderschatten vaak de zorgen voor reptielen. Daarbij komt dat de gevolgen van een suboptimale huisvesting en voeding zich pas op latere leeftijd gaan tonen.
Lexie
Lexie komt zoals zoveel baardagames met een achtergrond van verwaarlozing. Mensen onderschatten vaak de zorgen voor reptielen. Daarbij komt dat de gevolgen van een suboptimale huisvesting en voeding zich pas op latere leeftijd gaan tonen.
Kenmerken
- Grootte:
- 50 - 60 cm
- Voedsel:
- grassen, insecten, kleine knaagdieren
- Gewicht:
- 280 - 510 gr
- Leeftijd:
- 10 - 15 jaar
- Draagtijd:
- 55 - 75 dagen
- Status:
- Niet bedreigd
- Familie:
- Baardagaam
- Leefomgeving:
- Australië
Waar voelt hij zich op zijn best?
De baardagaam is een kleine hagedis die voorkomt in Australië.
Wat eet hij graag?
De baardagaam is een omnivoor, een alleseter dus. Het is ook een opportunist en zal dus eten wat hij het eerste tegenkomt, dit komt omdat ze van nature voorkomen in voedselarme gebieden. Ze eten planten insecten en zo heel af en toe een klein knaagdiertje of hagedisje.
Ja knikker.
Een interessante vertoning van de baardagaam is het 'knikken' met het hoofd. Dit doen mannetjes om andere mannetjes te intimideren of om indruk te maken op een vrouwtje. Daarnaast hebben baardagamen, zoals de naam al zegt, een mooie baard die ze op kunnen zetten om indruk te maken op elkaar.
MEER INFO
Leefgebied
De baardagaam komt enkel voor in 4 staten van Australië: Noordelijk Territorium, Queensland, Nieuw-Zuid-Wales en Zuid-Australië. Zijn habitat bestaat uit half woestijnen en droge, weinig begroeide bossen tot gebieden met struikgewas. Vooral in het zuiden kan de baardagaam ook langs de kust worden aangetroffen.
Uiterlijk
De baardagaam is een middelgrote hagedis met een gemiddelde lichaamslengte van 60 cm, waarvan de helft van die lengte bestaat uit zijn staart. Hij heeft krachtige klauwen en een duidelijk afgeplat lichaam. Ten opzichte van andere hagedissen heeft de baardagaam een relatief grote kop, een plomp en gedrongen lichaam en een relatief korte en dunne staart.
Ze hebben een 'baard' aan de keelzijde, vandaar hun naam, die bestaat uit een opzetbare keelzak die bedekt is met stekelvormige schuben die naar voren steken als de keelzak wordt getoond. Hierdoor lijkt de kop een stuk groter. Het opzetten van de baard dient uitsluitend om te imponeren.
Vooral op de zijkanten van zijn kop zijn stekelrijen aanwezig, evenals op de zijkanten van zijn staart en rug. De kop is driehoekig van vorm en relatief groot en stomp, de ogen en gehoorsopeningen zijn duidelijk te zien. De gehooropeningen zijn wat dieper gelegen en de oogleden zijn sterk verdikt, dit dient om zandkorrels buiten te houden.
De baardagaam heeft dezelfde kleur als zijn omgeving, roodbruin met grillige, donkere vlekken op de rug en strepen op de kop. Deze tekening steekt sterk af bij de jonge dieren en vervaagt naarmate de dieren groter worden.
De staart, die in vergelijking met andere hagedissen erg kort is, wordt gebruikt als balans bij het rennen, met name als op de achterpoten wordt gelopen. Daarnaast dient de staart als slagwapen om concurrenten en vijanden te slaan.
Voortplanting in de natuur
Baardagamen maken gebruik van een vorm van visuele communicatie om elkaar het hof te maken. Door met de kop te knikken en met de voorpoten te zwaaien maken ze morse-achtige signalen naar elkaar. Het mannetje kan zijn zwarte stekelbaard opzetten en blaast zijn lichaam vol met lucht tijdens het voorspel. Hij loopt kleine rondjes aan de voorzijde van het vrouwtje en trappelt af en toe met zijn poten. Af en toe wordt de bek geopend en wordt de gele bekrand zichtbaar.
Het vrouwtje zal door middel van het zwaaien met haar voorpoten laten zien dat ze wil paren. Als ze dat niet wil -omdat ze bijvoorbeeld al eieren draagt- zal ze een volhardend mannetje van zich af bijten.
Na de paring zet het vrouwtje na ongeveer 45 tot 60 dagen haar eitjes af in een ondergronds nest. Bij het graven van het nest verdwijnt zij grotendeels in de bodem. Er worden per legsel ongeveer 20 eieren afgezet. De incubatietijd is ongeveer twee tot 2,5 maand waarna de juvenielen tevoorschijn komen. Ze lijken in alles op de ouders en vertonen direct het karakteristieke zwaai-gedrag. Ze zijn uiteraard wel veel kleiner en hebben een verhoudingsgewijs veel grotere kop.
Bedreiging
De baardagaam wordt door de IUCN Red List geclassificeerd als Minste Zorg.
Afkomstig van
NHC Opglabeek
Adopteer deze Baardagaam