Mexicaanse roodknievogelspin Brachypelma smithi

Dieren in onze sanctuary

Juan

Datum opgevangen

28-07-2021

Juan werd in beslag genomen door de dienst Dierenwelzijn bij een particulier. Een inbeslagname gebeurt enkel bij ernstige dierenmishandeling (verwaarlozing, te klein verblijf, illegaal houden van een dier, geen officiële papieren, …).

Kenmerken

Grootte:

70 - 90 cm

Voedsel:

Krekels, kevers, sprinkhanen, kakkerlakken, kikkers en kleine reptielen

Gewicht:

15 gram

Leeftijd:

Mannetjes 10 jaar, vrouwtjes 30 jaar

Draagtijd:

8 - 10 weken

Status:

Bijna bedreigd

Familie:

Mexicaanse roodknievogelspin

Leefomgeving:

West kust van Mexico

Waar voelt hij zich op zijn best?

De Mexicaanse Roodknie vogelspin leeft in halfwoestijnen en nattere gebieden in Mexico.

Wat eet hij graag?

Op zijn menu staan spinnen, insecten, wormen, kleine knaagdieren, slangen, hagedissen en jonge vogeltjes, vandaar de naam.

Gif

De vogelspin bespringt zijn prooi vanaf korte afstand en verlamt deze met gif. Het gif bevat een stof die eiwitten vloeibaar maakt, waardoor het prooidier als het ware oplost. De vloeibare delen worden door de spin opgezogen. Bij mensen heeft de beet hetzelfde effect als een bijen- of wespensteek. Vervelender zijn de haren van het achterlijf van de vogelspin. Die kan hij wegslingeren, als irriterend verdedigingsmechanisme.

Levensgevaarlijk paren

Het mannetje moet met zijn poten een ritme op de grond trommelen om het vrouwtje tot paring bereid te krijgen. Doet hij dat niet, dan ziet zij hem als prooi en eet hem op. Ook na de paring moet het mannetje maken dat hij wegkomt, anders wordt hij alsnog opgegeten. Als twee maanden later de jongen groot genoeg zijn om zelf eten te zoeken, zien ze alles wat beweegt aan voor een prooi, ook de andere jongen. Daarom stuiven ze meteen alle kanten op als ze uit het ei komen.

MEER INFO

Leefgebied

De Mexicaanse roodknievogelspin of Mexicaanse roodknie is een bodembewonende vogelspin die onder andere voorkomt in de halfwoestijnen van Mexico, maar wat habitat betreft niet erg kieskeurig is en ook wel in vochtiger gebieden kan leven.

Deze vogelspin vindt zijn natuurlijke leefomgeving in rotsspleten en onder stenen. De soort graaft ook zelf holen die tot wel een halve meter diep kunnen zijn.

Uiterlijk

Het lichaam (bestaande uit het kopborststuk en het achterlijf) wordt ongeveer 7 tot 8 centimeter lang. Het achterlijf is voornamelijk zwart behaard, maar kan door veel te bombarderen kaal worden. Bij de vervelling wordt het achterlijf weer behaard. Het kopschild is zwart met een oranje/bruine rand. De poten zijn zwart met bruin-rode haren en hebben fel rood/oranje knieën.

Met de poten meegerekend is de volwassen spin 15-18 cm groot.

Wetenswaardigheden

Mexicaanse roodknievogelspinnen hebben acht ogen rondom op hun kop, zodat ze zowel naar voren als naar achteren kunnen kijken. Ze zien echter relatief slecht. De haren op hun poten worden gebruikt om trillingen waar te nemen. De pedipalp (een klein tastorgaan van spinachtigen) aan het eind van de poten wordt gebruikt om te ruiken, te proeven en de voelen. Elke poot heeft twee klauwen waardoor de spin goed op gladde oppervlakken kan klimmen.

Voedsel

Het voedsel van de Mexicaanse roodknievogelspin in het wild bestaat voornamelijk uit grote insecten zoals krekels, kevers, sprinkhanen en kakkerlakken. Af en toe worden langslopende gewervelde dieren gegrepen zoals kikkers of kleine reptielen. Ze vangen deze prooien vanuit een hinderlaag door ze met een korte uitbarsting van snelheid te overmeesteren met hun krachtige kaken, en injecteren met die kaken (cheliceren) een verterend gif in de prooi waardoor deze verlamd raakt. Dit gif is voor mensen wel pijnlijk maar niet gevaarlijk, en is qua pijn meestal vergelijkbaar met een bijen- of wespensteek. In zeldzame gevallen vertoont een beet, net als bij een wespensteek, een duidelijke allergische reactie of zeer zelden een anafylaxie die fataal kan aflopen.

De prooi wordt door de ingespoten sappen buiten het lichaam van de spin verteerd en de vloeibare inhoud daarna langzaam opgezogen. Bij een grote prooi kan het soms wel bijna een dag duren voordat de prooi helemaal is opgenomen.

Gedrag

Het is een rustige spin die niet snel zal aanvallen en bijten. Wel kan deze soort bij bedreiging de brandharen van het achterlijf wrijven, waarna deze door de lucht zweven. De haartjes hebben heel kleine weerhaakjes die een sterke irritatie (zoals jeuk) kunnen opwekken. Na huidcontact ontstaat hevige jeuk en bij inademing wekken de haartjes stevige hoestbuien op. Indien de spin vaak verstoord wordt zal het achterlijf gedeeltelijk kaal worden.

Voortplanting

De voortplanting van deze spin is te vergelijken met de meeste vogelspinnen. De paring vindt in de natuur meestal vroeg in de herfst plaats. Mannetjes kunnen in het paarseizoen tot paren bereide vrouwtjes tot op een afstand van 1,6 kilometer ruiken. Wanneer een mannetje na 2 tot 5 jaar geslachtsrijp is zal hij een spermaweb maken en aan de onderkant van dit web een druppeltje sperma plaatsen en dit opzuigen in zijn palp. Daarna gaat hij op zoek naar een vrouwtje. Wanneer hij dan een geslachtsrijp vrouwtje tegen komt zal hij haar benaderen en een heel ritueel uitvoeren, waarvan getrommel deel uitmaakt. Ook het vrouwtje zal dan op dezelfde manier reageren. Dit is ook voor de mens duidelijk hoorbaar. Dan volgt de daadwerkelijke paring: het mannetje plaatst het pakketje met zijn taster in de geslachtsopening van het vrouwtje. Hij zal ondertussen met zijn 'tibiaalhaken', speciale uitsteeksels aan de tibiae van het eerste potenpaar, de kaken van het vrouwtje blokkeren om een beet van haar te voorkomen. Wanneer dit alles gebeurd is zal het mannetje rennen voor zijn leven om niet te worden opgegeten door het vrouwtje, echter het mannetje heeft meestal pech en wordt een prooi voor het vrouwtje. Voordeel is dat het vrouwtje meteen een proteïne-rijk maaltje heeft en zich meer op haar nageslacht kan richten.

Enkele maanden na de paring zal het vrouwtje een zijden kom spinnen om de meestal honderden eitjes in af te zetten. Het vrouwtje kan tot wel 700 eieren per jaar produceren. Ze spint van de kom daarna een cocon en zal deze zeer streng bewaken, hoewel het ook voorkomt dat ze het eipakket zelf opeet. Na enkele weken komen dan de jonge spinnetjes uit, die zoals bij
alle spinnen ook wel spiderlings worden genoemd. De kleine spinnetjes voeden zich direct zelfstandig met kleine vliegjes e.d.

Levensduur

De Mexicaanse roodknie is een langzame groeier en bereikt pas na enkele jaren het volwassen formaat. De spin kan echter wel oud worden, er zijn gevallen bekend van in gevangenschap gehouden (vrouwtjes)spinnen die een leeftijd bereikt hebben tot 30 jaar. Vrouwtjes worden groter en leven langer dan mannetjes. Mannetjes leven na het spinnen van een spermaweb hooguit twee jaar.

Predatie

Predatoren zijn witsnuitneusberen, vogels, vlinders, hagedissen en slangen.

Bedreiging

De Mexicaanse roodknievogelspin is een veel gehouden huisdier over de gehele wereld en werd daarom veel gevangen voor export naar onder andere de Verenigde Staten en Europa totdat het dier bijna was uitgeroeid. Tegenwoordig staat deze soort op de CITES-lijst en valt hij onder de bedreigde diersoorten. Nu wordt er regelmatig mee gekweekt en is er voldoende aanbod van gekweekte exemplaren voor de hobby.